In Ezechiël 38 staat een aanval beschreven door een coalitie van diverse volkeren op een welvarend en van de oorlog hersteld Israël. De Israëliër Amir Tsarfati identificeert deze in zijn boek Het laatste uur als volgt: Magog, Mesech en Tubal vormen Rusland. Gog is de Russische leider, Perzië is Iran, Cusj is Soedan, Put is Libië, en Gomer en Beth-Togarma vormen Turkije. Het bijzondere is dat we nu voor het eerst in een tijd leven waarin zichtbaar wordt dat deze vijf landen Israël zouden willen aanvallen. Elk land heeft zo zijn eigen agenda
Rabbijn Jonathan Cahn, een Messiasbelijdende Joodse gelovige uit de V.S., heeft al veel van zich doen spreken. Hij onderstreept vooral het Profetisch Woord in verband met de Wederkomst van Christus en het komende Koninkrijk van God.
Jonathan Cahn is verbonden aan het Beth Israël Worship Center in Wayne (New Jersy). Dit voorjaar was hij samen met andere Joodse en Christelijke leiders, zakenlieden en hoge militairen uitgenodigd om te spreken op een symposium met de titel: ‘De wereldwijde christenvervolging: een bedreiging voor internationale veiligheid.‘
Dit artikel gaat over de situatie in Amerika, maar omdat antisemitisme een wereldwijd verschijnsel is, zijn er zeker lessen te trekken voor andere landen.
Eén van de kenmerken van het land Israël is dat het tot zegen zal zijn voor de hele wereld. Dit is weer een klein voorbeeldje hoe men dit in praktijk brengt.
Syrië heeft zich gekandideerd voor een zetel in de VN Mensenrechtenraad. Dat is dus het Syrië dat het afgelopen jaar 15.000 eigen burgers op een vaak afschuwelijke wijze heeft vermoord.17
Toch werd een motie van een aantal democratieën om de kandidatuur te verwerpen, door een grote meerderheid van dictaturen verworpen. Daardoor zal Syrië naar verwachting de zetel volgend jaar toegewezen krijgen.
Afgelopen november werd Syrië al gekozen in het Mensenrechtencomité van de Unesco. Dat er toen ook al duizenden burgers door het regime waren afgeslacht, legde geen enkel gewicht in de schaal. Read the rest of this entry »
Er wonen nog maar 22 Joden in Syrië, allemaal ouderen, en zonder familie in het buitenland en woonachtig in een gebouw wat hoort bij de enige nog operationele synagoge in Damascus. Er zijn geen Joden meer in Aleppo of Kamishli.
Dat zei Judy Feld Carr in een vragenronde volgend op de vertoning van een uur durende Israelische documentaire over haar op het Joods Filmfestival in Toronto.
Judy Feld Carr staat bekend als de ‘redder’ van de laatste 3000 Joden van Syrië, die tussen 1970 en 1990 als effectieve gijzelaars werden vastgehouden. Zij hielp de bevrijding van diverse moeilijke gevallen veiligstellen, waaronder de broers Swed, die twee jaar lang gevangen werden gehouden en gemarteld. Joden werden vrijgekocht met geld dat ‘Mrs. Judy’, zoals ze bekend stond, in Canada inzamelde. Haar verhaal wordt verteld in Harold Troper’s The Ransomed of God. In de hoogtijdagen van de gemeenschap, wat teruggaat naar Bijbelse tijden, telde de gemeenschap 30.000 leden. De gemeenschap is nu verspreidt over Israël, de VS, Canada en Latijns Amerika (Mexico en Brazilië).
In deze clip zegt ‘Mrs. Judy’ dat haar werk eindigde op de morgen van 11 september 2001, toen zij regelde dat een gezin met zeven kinderen uit Syrië kon vertrekken. De vader was in Damascus met opzet overreden en alle botten aan één kant van zijn lichaam waren gebroken. ‘Mrs. Judy’ moest voor hem alleen drie stoelen boeken op een vlucht van Air Pakistan. Bij aankomst in de VS bleek dat zijn botten in een Syrisch ziekenhuis verkeerd waren teruggezet.
De verwachting was dat twee miljoen Arabieren en pro-Palestijnse actievoerders op zouden trekken naar Jeruzalem om te protesteren tegen de Judaïsering van de stad.
In Ezechiël 38 staat een aanval beschreven door een coalitie van diverse volkeren op een welvarend en van de oorlog hersteld Israël. De Israëliër Amir Tsarfati identificeert deze in zijn boek Het laatste uur als volgt: Magog, Mesech en Tubal vormen Rusland. Gog is de Russische leider, Perzië is Iran, Cusj is Soedan, Put is Libië, en Gomer en Beth-Togarma vormen Turkije. Het bijzondere is dat we nu voor het eerst in een tijd leven waarin zichtbaar wordt dat deze vijf landen Israël zouden willen aanvallen. Elk land heeft zo zijn eigen agenda